கீதாஞ்சலி 7

எனது கவிதை

தனது அணிகளை

அகற்றிவிட்டது 

எனது கவிதையில்

ஆடை, அலங்காரத்தின் 

பெருமை 

இப்பொழுது இல்லை..

எனக்கும் உனக்குமான

உறவை

இந்த அணிகலங்கள்

குலைக்கலாம்

உனக்கும் எனக்கும் 

இடையில்

அவை வரலாம்.

அவற்றின்

ஓசையில்

எனது  மெல்லிய 

இரகசியம்

காணாமல் போகலாம்

கவியரசே!

உனது பார்வையின் முன்

எனது கவிதைகள்

வெட்கப்படுகின்றன…

நான்

உன்னை சரணடைந்து

விட்டேன்..

எனது வாழ்வை

எளிமையாக, நேர்மையாக

வைத்துக் கொள்ள…

ஒரு குழலைப் போல்

உனது சங்கீதத்தால்

அதை

நிரப்புவீர்களாக!

கீதாஞ்சலி 6

இறைவா

இம்மலரை

இப்பொழுதே பறித்து

எடுத்துக் கொள்

ஒருவேளை

இம்மலர் 

தாழ்ந்து

தூசியில் விழுந்துவிடுமோ

என்று அஞ்சுகிறேன்.

உனது மாலையில்

இம்மலருக்கு

இடமில்லாமல் 

போகலாம்

ஆனாலும்

அருளோடு

உனது திருக்கைகளால்

பறித்துக் கொள்வதே

பேரானந்தம்

உணர்வதற்கு

முன்பே,

முழுவதுமாக

அர்ப்பணிக்கும் முன்பே

காலம்

கடந்து விடுமோ! 

 

இறைவா

இந்த மலரில்

வண்ணம் நீங்கி இருக்கலாம்,

மணம் மங்கி இருக்கலாம்

அனாலும்

உனது திருப்பணிக்காக

இப்பொழுதே

இம்மலரை

ஏற்றுக் கொள்ளுங்களேன்

கீதாஞ்சலி 5

இறவனின் சிந்தனையில்

சிறிது நேரம்

தியானிக்க வேண்டும்..

லௌகீக விஷயங்களை

பிறகு சிந்திக்கலாம்.

 

இறைவா

உன்னை

நான் தியானிக்க வேண்டும்…

 

உன்னைச் சிந்திக்காத

நிமிடங்கள்

என் நெஞ்சில்

அமைதியின்றிப் போகிறது.

நான் துன்பக்கடலில்

சிக்கித் தவிக்கிறேன்…

 

இறைவா

இதுவே தருணம்

இந்த அமைதியான

நேரத்தில்

உன்னை தியானிக்க

வேண்டும்